Ratownictwo medyczne - pasja, powołanie czy coś jeszcze?

Wiele osób zastanawia się, co skłania innych, aby zostać ratownikami medycznymi. W końcu praca jest ciężka, mówi się, że mało płacą… Dlaczego więc co roku kolejni młodzi ludzie decydują się na tę ścieżkę kariery?

Chcesz być ratownikiem medycznym? Przygotuj się na te teksty…

„Dlaczego ratownictwo medyczne?” 

„A na lekarskim to lepiej płacą…” 

„Będziesz tylko wozić, myć bezdomnych i robić za taksiarza…” 

„Ja za takie psie pieniądze bym na to nie poszedł...” 

„Wszyscy ratole, jakich znam i tak idą później na pielęgniarstwo…”

Powyższe zdania to ledwie kropla w całym oceanie negatywnych opinii, jakie usłyszałem jeszcze zanim zacząłem studia na kierunku ratownictwo medyczne i zdecydowałem, że będę pracował w systemie PRM (Państwowego Ratownictwa Medycznego). 

Ale skoro jest tyle negatywnych opinii, to dlaczego ludzie dalej decydują się na pracę w tym zawodzie? Dlaczego medyczne uczelnie wyższe nadal prowadzą nabory na ten kierunek? 

Odpowiedź jest bardzo prosta: ponieważ nadal są ludzie z pasją do ratownictwa medycznego.

Ratownictwo medyczne: wyzwania na każdym kroku

Ratownicy medyczni są jedną z najbardziej niedocenianych grup zawodów medycznych (niestety), a jednocześnie wykonują najbardziej odpowiedzialną pracę, w najtrudniejszych warunkach. Nikt nie dzwoni po zespół ratownictwa medycznego (ZRM), gdy ma dobry dzień - wzywa się go w najgorszych chwilach swojego życia, gdy życie i zdrowie są zagrożone, gdy znikąd nie ma pomocy. 

Ratownicy medyczni stawiają swoje życie i zdrowie na bocznym torze już w trakcie jazdy w kodzie pierwszym (wyjazd do zdarzenia z bezpośrednim zagrożeniem życia, zezwalający na użycie sygnałów dźwiękowych i świetlnych). Kierowca jedzie, omijając wiele zakazów drogowych, wyprzedzając samochody, a niekiedy jadąc pod prąd, w pełnej czujności, aby nie spowodować wypadku, ale dotrzeć na miejsce jak najszybciej.

Na miejscu zdarzenia może czekać wszystko - zaczynając od niegroźnego urazu, a kończąc na nagłym zatrzymaniu krążenia czy urazie wielonarządowym oraz potrzebie zaangażowania dodatkowych sił i środków.

Ratownicy medyczni są niejednokrotnie narażeni na:

• urazy narządu ruchu (np. podczas noszenia ciężkich pacjentów po schodach na wąskiej klatce schodowej), 
• ataki ze strony osób trzecich lub bezpośrednio pacjentów 
• bezpodstawne pozwy do sądu (np. rozcięcie ubrań pacjenta podczas prowadzenia ALS)
• Lista ciągnie się w nieskończoność i pozycji na niej ciągle przybywa… 

Dlaczego więc ratownictwo medyczne?

Ale skoro ratownictwo medyczne jest tak niedoceniane i nieopłacalne, to dlaczego wciąż są chętni do tej pracy?

Medycyna ratunkowa jest specyficzna, nieposkromiona i przede wszystkim wyjątkowa. Każdy przypadek i wezwanie są zupełnie inne. Dźwięk dzwonka w tablecie zapiera dech w piersi i zatrzymuje serce - bo to kolejne wezwanie, które nie wiadomo, jak się rozwinie. Każde jest jedną wielką niewiadomą, bo stan pacjenta w drodze do niego może ulec całkowitej zmianie. 

Adrenalina, która napędza ratownika medycznego, jest jednym z czynników, dla których ludzie decydują się na ten kierunek jako swoją karierę zawodową. A drugim z nich jest powołanie – wielkie słowo, ale dobrze opisujące ten zawód.

Powołanie, aby nieść pomoc drugiemu człowiekowi niezależnie od godziny, miejsca, warunków pogodowych czy własnego samopoczucia lub przekonań. 

Powołanie, aby nie zważając na rokowania, kontynuować walkę o życie i prowadzić resuscytację jeszcze dłużej, w momencie, gdy wielu już dawno opadło z sił. 

Powołanie, aby doskonalić swoje umiejętności, wolny czas spędzać na szkoleniach, w imię zasady „róbmy dobre ratownictwo”.

Podsumowując, ratownik medyczny to człowiek z wpojoną potrzebą adrenaliny w swoim życiu, gotowy do poświęceń, pasjonat medycznych przypadków nagłych i niestandardowych oraz powołany przez samego siebie, aby ratować tych, dla których nie ma nadziei.