Moja weterynaryjna droga - co dały mi praktyki w lecznicy przed studiami? - przeczytaj więcej na naszym blogu

Ci, którzy są ze mną na moim Instagramie trochę dłużej wiedzą, że moja weterynaryjna droga jest mocno pokręcona. Jak to się stało, że do tej pory nie zrezygnowałam, wręcz przeciwnie, mocno brnę w to dalej? ;) Bo widziałam to od środka i pokochałam to. Jeszcze podczas studiowania mikrobiologii zdecydowałam się na zaoczne technikum weterynaryjne i w ten sposób miałam przepustkę do tego magicznego, choć zwariowanego świata. I mało pracowałam z kotami! Wcale nie byłam taką kociarą wtedy jaką jestem teraz. Pracowałam wtedy głównie ze zwierzętami egzotycznymi. I to było wspaniałe doświadczenie, które zadecydowało o dalszych planach i działaniach. Byłam otoczona wspaniałymi ludźmi, którzy chętnie dzielili się ze mną swoją wiedzą, którzy motywowali mnie. Praca w lecznicy uświadomiła mi, że to moje miejsce na ziemi, że obrałam dobry kurs. I to doświadczenie pomaga mi w trudnych chwilach na studiach.

Ostatni rok akademicki był bardzo ciężki. Był moment, kiedy byłam bliska porzucenia tego marzenia. Po tym wszystkim jednak moja miłość do weterynarii stała się jeszcze silniejsza. Kiedy przechodzę jakiś wewnętrzny kryzys, czy chwile zwątpienia, to wtedy mam obraz siebie w lecznicy i to uczucie, że było mi tam dobrze nadal pozwala mi walczyć o marzenia i w tym wytrwać. Mimo tego, że jest to trudna praca, to wiem, że jest właśnie moja życiowa droga, którą chcę dalej iść. Kiedy czegoś mi się nie chce lub jest trudno to przypominam sobie, po co w ogóle zaczęłam.