Technik weterynarii a lekarz weterynarz: podstawowe różnice

Mogłoby się wydawać, że technik weterynarii i weterynarz wykonują w zasadzie te same czynności przy zwierzętach – udzielają im pierwszej pomocy, badają, podają leki czy przeprowadzają zabiegi. W rzeczywistości jednak kompetencje technika weterynarii są nieco węższe – przy niektórych czynnościach może on jedynie asystować. Czym dokładnie różnią się oba zawody?

Technik weterynarii a weterynarz – wykształcenie

Podstawową różnicą, jeśli chodzi o oba te zawody, jest wykształcenie. Technik weterynarii to osoba, która nie ma wykształcenia wyższego w tym kierunku. Oznacza to, że aby nim zostać, wystarczy skończyć technikum weterynaryjne, które obecnie trwa 5 lat. Kończy się ono egzaminami teoretycznymi i praktycznymi.

Droga do zostania weterynarzem jest nieco dłuższa – wymaga ukończenia jednolitych 5,5-letnich studiów z medycyny weterynaryjnej i uzyskania prawa do wykonywania zawodu. Obecnie w Polsce takie studia można odbyć tylko stacjonarnie – zgodnie z aktualnym rozporządzeniem nie ma możliwości zdobycia dyplomu weterynarza w trybie zaocznym.

Odpowiednie wykształcenie determinuje nie tylko zakres obowiązków, które możesz wykonywać przy zwierzętach, ale także możliwość samodzielnego prowadzenia gabinetu weterynaryjnego. Technik weterynarii może otworzyć takie miejsce, ale musi wówczas zatrudnić weterynarza jako kierownika placówki.

Technik weterynarii – uprawnienia

Zakres uprawnień technika weterynarii reguluje ustawa o zakładach leczniczych dla zwierząt, zgodnie z którą może on:

• pobierać próby do badań laboratoryjnych,
• wykonywać czynności pomocnicze przy sekcjach zwłok zwierzęcych,
• udzielać pierwszej pomocy w określonych przypadkach (niedyspozycji żołądkowo-jelitowych o przebiegu ostrym z zagrożeniem życia zwierzęcia, zadławienia, zranienia lub złamania, porodu niewymagającego cięcia cesarskiego lub zabiegu chirurgicznego),
• wykonywać badania kliniczne w zakresie niezbędnym do udzielenia pierwszej pomocy,
• podawać leki przepisane przez lekarza weterynarii lub dostępne bez recepty,
• asystować przy zabiegach chirurgicznych,
• sprawować opiekę nad zwierzętami leczonymi w warunkach ambulatoryjnych i stacjonarnych,
• wykonywać zabiegi sanitarno-higieniczne i fizykoterapeutyczne.

Trzeba podkreślić, że w kilku przypadkach technik weterynarii nie może samodzielnie zająć się zwierzęciem. Mowa na przykład o zabiegach chirurgicznych, do których wykonywania uprawniony jest wyłącznie lekarz weterynarii.

Lekarz weterynarii – uprawnienia

Weterynarz ma uprawnienia szersze niż technik weterynarii. Oprócz wszystkich wymienionych wyżej czynności może również:

• wypisywać recepty na leki,
• usypiać zwierzęta,
• wykonywać zabiegi chirurgiczne,
• wydawać orzeczenia i opinie lekarsko-weterynaryjne,
• badać zwierzęta rzeźne, mięso i inne produkty pochodzenia zwierzęcego,
• badać i poddawać ocenie weterynaryjnej jakość pasz i pasz leczniczych oraz warunki ich wytwarzania i dystrybucji.

Jak zostać weterynarzem?

Chcesz mieć możliwość otworzenia własnej kliniki albo gabinetu i samodzielnej pracy przy zwierzętach? Musisz mieć wykształcenie w zawodzie lekarza weterynarii. Jak zostać weterynarzem? Droga do uzyskania tego tytułu wygląda następująco:

• musisz ukończyć studia wyższe na kierunku medycyna weterynaryjna, które trwają 5,5 roku,
• musisz zdobyć prawo do wykonywania zawodu, czyli zostać wpisany do rejestru członków Okręgowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej – w tym celu należy złożyć wniosek do Okręgowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej. 

Po 4 latach pracy w zawodzie możesz rozpocząć starania o zdobycie specjalizacji – nie jest to obowiązkowe, ale w miastach, gdzie panuje duża konkurencja, warto się czymś wyróżniać. Specjalizacja to również pogłębienie zakresu swoich zainteresowań i zdobycie naprawdę szczegółowej wiedzy w konkretnej dziedzinie. Wśród specjalizacji są na przykład choroby psów i kotów, koni, świń, rozród zwierząt czy chirurgia weterynaryjna.

Marzy ci się praca ze zwierzętami? Jeśli chciałbyś realizować swoją pasję, lecząc czworonożnych przyjaciół człowieka i poprawiając ich dobrostan, masz do wyboru dwie opcje. Krótsza i łatwiejsza, ale nie dająca pełni kompetencji to technik weterynarii i druga – bardziej wymagająca i dłuższa: lekarz weterynarz.